گزارش|
وزنه‌برداری ایران در سالی که گذشت| کم فروغ در ۴۰۲ امیدوار به آینده
وزنه‌برداری ایران در سالی که گذشت نتوانست چندان توقعات را برآورده کند، هرچند در کسب سهمیه المپیک مطلوب ظاهر شد، اما همچنان با امید به آینده مسیر را ادامه می‌دهد.
خبرگزاری میزان -
خبرگزاری میزان - اواخر سال ۱۴۰۱ بود که سجاد انوشیروانی موفق شد با کسب اکثریت آرا برای مدت ۴ سال سکان هدایت فدراسیون وزنه‌برداری را در دست بگیرد. وی در همان بدو ورودش به فدراسیون دست یاری و کمک به سوی تمامی بزرگان این رشته دراز کرد و بعد از مدت‌ها تقریباً تمام قهرمانان و چهره‌های مطرح و نامدار وزنه‌برداری را دور هم جمع کرد. از حسین رضازاده و کوروش باقری گرفته تا بهداد سلیمی و نواب نصیرشلال.
انوشیروانی در کنار شعار جوانگرایی و تغییر نسل در وزنه‌برداری و برنامه‌ریزی برای پشتوانه‌سازی در این رشته مرمت و بازسازی کمپ تیم‌های ملی را هم در برنامه کاری خود قرار داد تا پس از سال‌ها شاهد ایجاد فضایی مناسب در شرایط اردویی ملی‌پوشان باشیم.
وزنه‌برداری در سال ۱۴۰۲ با ادامه سیاست‌گذاری جوانگرایی کارش را با نواب نصیرشلال، سرمربی جوان تیم ملی بزرگسالان آغاز کرد. در همین راستا نیز نواب در تمامی مصاحبه‌های خود از کاشتن بذر گفت تا باید نسل جدیدی تربیت شود. او معتقد بود که در این سال‌ها کاری برای پشتوانه‌سازی انجام نشده و دستانش خالی است.
*گام اول حضور در المپیک با قهرمانی آسیا
سال پرترافیک رویداد‌های بین‌المللی برای وزنه‌برداری ایران از ۱۷ تا ۲۳ اردیبهشت ماه در کره‌جنوبی آغاز شد که ۱۵ وزنه‌بردار مرد و زن کشورمان در مسابقات قهرمانی بزرگسالان آسیا که یکی از مراحل کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۴ بود، روی تخته رفتند که مردان ۸ مدال و زنان ۲ نشان برنز گرفتند. در بخش زنان هم فاطمه کشاورز توانست پس از الهام حسینی دومین دختر وزنه‌بردار باشد که به مدال بزرگسالان آسیا دست پیدا کرده است. کشاورز در دسته ۶۴ کیلوگرم توانست مدال برنز دو ضرب و مجموع را بگیرد. البته از لحاظ مدال در سطح آسیا بسیار نتیجه ضعیفی رقم خورد و از طرفی اولین تجربه سرمربیگری نصیرشلال بود.
*پایان افسانه رستم و سهراب
در روز ۹ تیر ماه سرمربی جوان تیم ملی که همیشه واژه جوانگرایی را به زبان می‌آورد در یک برنامه تلویزیونی خبر خداحافظی سهراب مرادی از دنیای وزنه‌برداری را شکل رسمی بخشید تا نهایتاً سهراب این گونه پس از ۱۶ سال از دنیا حرفه‌ای وزنه‌برداری خداحافظی کند. در نهایت هم به عنوان مربی به کادر فنی تیم ملی بزرگسالان اضافه شد.
از سوی دیگر کیانوش رستمی به دلیل غیبت در رکوردگیری تیم ملی از ترکیب مسابقات قهرمانی جهان کنار گذاشته شد و در‌حالی که همیشه آرزویش رسیدن به سومین مدال المپیک بود با لجبازی‌های خاص خودش مثل المپیک توکیو، حضور در المپیک پاریس را هم از دست داد.
کیانوش پس از اینکه از مسابقات قهرمانی جهان عربستان کنار گذاشته شد، فدراسیون و سرمربی را متهم کرد که از عمد اجازه ندادند او به المپیک برسد. وی بعد از گذشت ۲ ماه دوباره به فکر حضور در المپیک افتاد و حتی تصمیم داشت در مسابقات قطر کاپ که گزینشی المپیک بود شرکت کند. به همین منظور برای جلب نظر سرمربی تیم ملی در مسابقات لیگ به صورت آزاد وزنه زد، اما از آنجا که دیر به فکر حضور در قطر کاپ افتاده و مهلت ثبت نام به پایان رسیده بود، فدراسیون جهانی درخواست ایران برای ثبت نام مجدد رستمی را نپذیرفت و این وزنه‌بردار المپیک را به طور قطعی از دست داد.
*محرومیت ۳ ساله هاشمی به دلیل دوپینگ
علی هاشمی، وزنه‌بردار شاخص دسته ۱۰۹ کیلوگرم ایران که تجربه حضور در دو المپیک ۲۰۱۶ ریو و ۲۰۲۰ توکیو را داشت، به علت مثبت شدن تست دوپینگ به مدت سه سال از حضور در میادین محروم شد.
*گام اول برای قطعی کردن سهمیه المپیک
تیم ایران با ۴ وزنه‌بردار زن و ۱۰ وزنه‌بردار مرد، با امید به مسجل کردن سهمیه‌های حضور خود در المپیک ۲۰۲۴ پاریس، در مسابقات جهانی عربستان شرکت کرد که سهم نمایندگان کشورمان ۲ نشان طلا و یک برنز بود.
میرمصطفی جوادی عملکرد قابل قبولی در این رقابت‌ها داشت، او در این مسابقات به جای کیانوش رستمی به میدان رفت و توانست در دسته ۸۹ کیلوگرم کار خود را با ۲ مدال طلا به پایان برساند تا گام بلندی برای قطعی کردن حضورش در المپیک پاریس برداشته باشد. علی داوودی هم دیگر وزنه‌بردار تیم ملی در دسته فوق سنگین به مدال برنز دوضرب رسید. مابقی وزنه‌برداران عنوان دیگری به دست نیاوردند تا نتیجه کلی تیم ملی خیلی قابل قبول نباشد.
*کم فروغ در بازی‌های آسیایی
تیم ملی ایران با ۱۰ وزنه‌بردار (۷ مرد و ۳ زن) در بازی‌های آسیایی هانگژو شرکت کرد که حاصل آن تنها یک مدال نقره توسط علی داوودی در دسته سنگین وزن بود.
بررسی نتایج وزنه‌برداری ایران در بازی‌های آسیایی از سال ۲۰۰۰ به بعد نشان می‌دهد، تیم مردان ایران در ۲۱ سال اخیر ضعیف‌ترین نتیجه تاریخ خود را در هانگژو رقم زده است و علاوه بر این که ایران نتوانست مدال طلا بگیرد، در تیم مردان و زنان، ۴ وزنه‌بردار نیز مسابقه را تمام نکردند و برای نخستین بار طی ۲۰ سال اخیر، طلای فوق‌سنگین را هم از دست دادیم.
*۲+۱ سهمیه المپیک در جیب وزنه‌برداری ایران
با تمام این تفاسیر کسب ۲ سهمیه برای وزنه‌برداری ایران برای حضور در المپیک پاریس تقریباً قطعی شده است. طبق اعلام فدراسیون جهانی ۱۰ نفر اول در رنکینگ جهانی حضورشان در المپیک قطعی است و طبق این رده بندی میرمصطفی جوادی و علی داوودی که به ترتیب در جایگاه ششم و چهارم اوزان خود هستند جواز حضور در المپیک را به دست آورده‌اند.
از سوی دیگر رضا دهدار وضعیت مبهمی نسبت به دیگر وزنه‌برداران ایران دارد. او در رنکینگ جهانی در جایگاه نهم قرار دارد و تا این لحظه جواز حضور در المپیک پاریس را به دست آورده، اما دهدار لب مرز است و در صورتی که در مسابقات جهانی تایلند نتواند وزنه‌های خوبی ثبت کند، جایگاهش در رنکینگ جهانی تغییر خواهد کرد و شاید جواز حضور در المپیک را از دست بدهد. در عین حال همه چیز در دستان دهدار است و این خود اوست که سرنوشتش را با وزنه‌هایی که در تایلند خواهد زد، تعیین می‌کند.
*امیدوار به آینده
وزنه‌برداری ایران کمتر از ۴ ماه دیگر به بزرگترین آوردگاه ورزش جهان یعنی المپیک می‌رود و باید دید بعد از المپیک ۲۰۲۰ و نقره علی داوودی آیا می‌تواند حداقل کیفیت دوره قبل را تکرار کند و از سوی دیگر کمیت مدالی خود را نیز افزایش دهد.
بدون شک شاگردان نصرشلال کار سختی با وجود حریفان آماده در این رویداد بزرگ خواهند داشت، اما تجربه و تاریخ نشان داده که هیچ چیز دور از دسترس نیز و شاید اگر کمی چاشنی شانس در کنار آمادگی ایده‌آل نمایندگان کشورمان قرار گیرد، شاید بتوان حتی به مدال خوشرنگ طلا هم فکر کرد.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *